006. Po prostu nieśmiałość..

  Dzisiejsza notka, jak temat na to wskazuje będzie o nieśmiałości. Coś okropnego. Wiem coś o tym. Sama jestem straszne nieśmiała i wstydliwa. Przez to 'coś' mam ograniczone kontakty z rówieśnikami -.-. Wkurza mnie to! Próbuję z tym walczyć. Tylko jak? Nie umiem tego pokonać. Też tak macie? Wiele osób z tym żyje. Boję się odezwać. No bo jak coś źle powiem, jak się mylę, jak mnie wyśmieją. Wolę przemilczeć niektóre sprawy. Mam tą swoją własną 'filozofię' życia, ale duszę wszystko w sobie. Po co się odzywać? No właśnie powinnam zacząć więcej się komunikować ze światem. 

  Trudno nawiązać nowe znajomości. Różnica jest natomiast w internecie, na czacie. Tu jakoś umiem pisać i rozmawiać z obcymi mi ludźmi. Niczego się nie boję. Głupia nieśmiałość. A przez to my nieśmiali jesteśmy bardziej narażeni na te 'internetowe znajomości'. Niestety. To może okazać się niebezpieczne. Tyle się słyszy o tych pedofilach. Każdy myśli ' ee tam,, co się będę przejmował. To mnie nie dotyczy.' A wcale tak nie jest. Każdy nawiązał kontakt z kimś poznanym w internecie. Nie wieżę, że nigdy z nikim obcym nie rozmawialiście. Tak ogólnie to nawet jestem za tym, tylko trzeba się mieć na baczności. Nie podawać danych osobowych i nie planować spotkań. I powinno być dobrze. 

  Do tej notki zainspirowała mnie moja nauczycielka, która tak o tym tak tłumaczyła. Ona jeszcze wspomniała o uzależnieniu. Podawała kilka pytań i jeśli na połowę odpowiadamy tak, to może to oznaczać uzależnienie. Szczerze to się trochę przestraszyłam. Nie pamiętam tak dokładnie tych pytań, tylko jedno. 'Czy jest Ci smutno, gdy nie możesz usiąść do komputera?' No a komu nie jest? Nie znam takiej osoby, co nie przeżywa braku komputera. ;3. 

  A tak podsumowując to osoby nieśmiałe mają w życiu dużo gorzej. O wiele ciężej. Chociażby zważywszy na fakt, że częściej zawierają te internetowe znajomości/przyjaźnie/miłości. Może nie każdy nieznajomy jest zły, ale też i nie koniecznie dobry. Istnieje możliwość, że szczęśliwie się zakochasz, ale nie daję temu przyszłości i wiarygodności, gdyż jestem nieufna. Cytat nie pod tematykę posta, ale mi się spodobał:  

 Życie wiesz dostałam od swoich rodziców,
Nie chcę dnia gdy będą zmuszeni płakać po cichu.
Strach ogarnął wszystko, ma nad nami kontrolę
To śmierć, złączone dłonie - tego się boję.
Nie mogę uwierzyć, że ludzie tak szybko odchodzą
I ludzie stoją obok ale kur*a nic nie mogą.
Bezbolesna śmierć dla mnie, a dla innych ból już będzie.
Garstka bliskich płacząca przy mym grobie z księdzem.
Być nieśmiertelną? To przecież jest niemożliwe
Chciałabym nią być choć przez chwilę, poczuć tą siłę.
Uczucia do bliskich wzrastają wraz ze strachem.
Sama myśl mnie dobija, że kiedyś ich wszystkich stracę.
Odejdę w niepamięć tak samo jak inni.
To śmierć, która chodzi i zabiera tych niewinnych.
Nie chcę o tym myśleć ale lęk mi nie pozwala.
Ja bałam się zawsze i będę bać się nadal...

 

Dallas & Tałi - Boję się

 Nie wiem do końca, czy coś uświadomiłam, czy nie. Zaczynam o nieśmiałości kończę na uzależnieniu. Nie umiem się trzymać tematu. Męcząca ta notka. Tak nie wiem, czy nie mam weny, czy temat trudny, ale ciężko mi rozwinąć tą myśl. Polubiłam tego bloga. Przy poprzednim poście tyle komentarzy jest, i to miłych. Aż chce się pisać. Ludzie tu są bardzo przyjaźni.  Następna notka będzie o odchudzaniu i związanych z tym problemami. A tymczasem zapraszam na Blog Blogów. Blog o podobnej działalności do mojego fanpage'a. :)